کد مطلب:36518 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:197

اكنون خوب است كه درباره ی پاره ای از این نكته ها تامل بیشتر نماییم:

[صفحه 28]

آدمیان در چند راهی ادیان و مكاتب گوناگون و متناقض باید از كجا آغاز كنند و راه درست را چگونه بشناسند؟ عمر ما برای بررسی حسن و قبح جمیع اعمال و حق و باطل جمیع اقوال كافی نیست. به فرض هم كه تمامی مكاتب موجود را آزمودیم، تاریخ كه به پایان نرسیده است، نسلهای بعد اندیشه ها و مكاتب تازه پدید خواهند آورد. لذا شخص غیر مقلد همواره می تواند از خود بپرسد از كجا معلوم كه مكتب حق، مكتب دیگری نباشد كه من آن را نیازموده ام؟ از كجا معلوم نكته های باطلی در اندیشه های من نباشد كه هنوز بر من آشكار نشده است؟ این سوالات، طبیعی ترین سوالاتی است كه برای انسان آگاه و عاقلی كه اهل تقلید كوركورانه نیست، مطرح می شود. امیرالمومنین (ع) دریافته اند كه این سوالات برای فرزند هوشیارشان مطرح شده است یا ممكن است مطرح بشود. پدید آمدن این سوالات نشانه ی بیداری و آگاهی است و به هیچ وجه قابل ملامت نیست. اگر پاسخ این پرسشها این باشد كه در اعتقاداتت چون و چرا مكن، چشمانت را ببند و راه پدرانت را ادامه بده، طبیعی است كه انسان آگاه از پذیرفتن آن پاسخ سر باز زند. و اگر پاسخ این باشد كه همه ی مكاتب را بیازمای و مدعیات همه ی مدعیان را وارسی كن، این هم توصیه به پیمودن یك راه بی پایان و رسیدن به یك قبله ی نارسیدنی است. زیرا اولا همانطور كه بیان شد آزمودن مكاتب كاری است بی پایان و ثانیا اصلا كار آسانی نیست. برای آشنایی با مسیحیان و بودایی ها و... در گوشه ای نشستن و چند كتاب خواندن، ابدا كافی نیست. باید با آنها زیست، از چشم آنها به دنیا نگریست و در ایمانشان مشاركت جست. عیب كوچك دیگران را بزرگ كردن و نقص بزرگ خود را نادیده یا كوچك دیدن، شیوه و پیشه ی همه ی ایدئولوژی فروشان بوده است كه البته در میزان تحقیق وزنی ندارد. دلبستگی ها و تقلیدها و عادات چنان حجاب ستبری بر حقیقت می افكنند كه دیدنش را دشوار بل گاهی ناممكن می سازند.

[صفحه 29]

صفحه 28، 29.